Online casino casino. Golegol bahisler.

1929'da Hubble ve Milton Humason, günümüzde Hubble yasası olarak bilinen, bir zamanlar kırmızıya kayma bir durgunluk hızı ölçüsü olarak yorumlandığında, Einstein'ın Genel Görelilik Denklemlerinin homojen, izotropik genişleyen uzayın izotropik doğası gereği genişleyenin uzaydaki cisimler değil, uzayın kendisi olduğunun doğrudan kanıtıydı. Genişleyen evren kavramına yol açan bu yorumdu. Yasa, herhangi iki galaksi arasındaki mesafe ne kadar büyükse, göreceli ayrılma hızlarının da o kadar büyük olduğunu belirtir [6] . 1929'da Edwin Hubble, evrenin çoğunun genişlediğini ve diğer her şeyden uzaklaştığını keşfetti. Her şey her şeyden uzaklaşıyorsa, her şeyin bir zamanlar birbirine daha yakın olduğu düşünülmelidir. Mantıklı sonuç, bir noktada, tüm maddenin dışa doğru patlamadan önce birkaç milimetre ötedeki tek bir noktadan başladığıdır. O kadar sıcaktı ki, madde oluşmadan önce yüz binlerce yıl boyunca yalnızca ham enerjiden oluşuyordu. Evren milyarlarca yıl sonra hala genişlemeye devam ettiği için, her ne olduysa anlaşılmaz bir gücü serbest bırakmak zorunda kaldı. Bulduğu şeyi açıklamak için geliştirdiği teoriye Big Bang teorisi denir [7] . Big Bang teorisine karşı Durağan Durum Teorisi [ değiştir | kaynağı değiştir ] 1950'den 1990'lara [ değiştir | kaynağı değiştir ] 1950'den 1965'e kadar, bu teorilere verilen destek, Big Bang teorisinin hidrojen ve helyumun hem oluşumunu hem de gözlemlenen bolluklarını açıklayabildiği gerçeğinden kaynaklanan hafif bir dengesizlik ile eşit olarak bölündü. Oysa Kararlı Durum Teorisi bunların nasıl olduğunu açıklayabilir olmuştu. Ancak neden gözlenen bolluklara sahip olmaları gerektiğini açıklayamamıştı. Sanal online casino casino sporlar. Kuasarlar ve radyo galaksiler gibi nesnelerin yakındaki evrene göre uzak mesafelerde (dolayısıyla uzak geçmişte) çok daha yaygın olduğu gözlemlenirken, Durağan Durum Teorisi evrenin ortalama özelliklerinin zamanla değişmemesi gerektiğini öngördü. Ek olarak, 1964'te kozmik mikrodalga arka plan radyasyonunun keşfi, bu tahminin yalnızca niteliksel olmasına ve SPK'nın tam sıcaklığını tahmin edememesine rağmen, Durağan Durum Teorisi'nin ölüm çanı olarak kabul edildi.